Achter de wolken... Schijnt de zon!

Dag 2 - 31-07

Bij deze mijn verslag van de afgelopen dagen. Ik typ dit met een kleine zaklamp in mijn mond en mijn reisverslag op schoot. De camping slaapt, maar ik bruis nog van de energie...


Les 1: acept dat je altijd wel iets vergeet als je op reis bent.

De inspiratie blijft een beetje weg,
maar wat als ik zeg,
of eigenlijk schrijf...
Dat ik op een awesome camping verblijft.
De lucht is blauw, de zon achter de bomen rustend in de schaduw
zit ik even weg te dromen.
De meeuwen vliegen boven mijn hoofd.
Ik vlieg.
Al weet ik, vliegen is ongeoorloofd.
Het is gratis, vrijheid in de wind.
Blij zijn met alles zoals een klein kind.
met zijn ijsje, of vlieger of alle kleine dingen.
Die momentjes die laten mij zingen.
met de kaart op schoot, voel ik mij groot.
Vogelvrij en onbezonnen wil ik voor altijd zijn.
Maar op deze wereld voel ik mij zo klein.
Wie altijd reist vergeet wel eens wat zaken
maar bij het zoeken naar die spullen kan ik mij wel vermaken.
Ik roep met mijn grote bek: " nee ik ben niets vergeten"
maar wat ontbrak was het bestek
Waarmee moest ik nu eten?
Langs vele supermarkten is Joost gereden.
Ondertussen alle tolwegen vermeden.
komen wij uit nabij Saint michel,
genieten doen we zeker wel
Dag 1 viel namelijk erg tegen
600 km zo door de regen.
Wat kan een mens dan blij zijn.
Met een schone slaapplek en wat zonneschijn.
Joost is best een toffe chauffeur, altijd gemutst met een goed humeur.
Les 2: scheer je weg!Wie niet scheert heeft pech.
Ook joost is iets vergeten, door zijn grote liefde was hij helemaal van de kaart. Wel zijn oplader, maar niet zijn scheerapparaat.
Nu groeit er een prima stoppelbaard.
Zal ik maar verklappen dat het eigenlijk wel staat?

Vandaag op de route langs berg en dal.
Prachtige witte kliffen en groene wegen.
Ver weg gereden van alle regen.
In Dieppe hebben we even gepauzeerd.
Met een mooie wandeling hebben we ons prima geamuseerd.
Een mooie stad zo aan het strand.
Tsja, Frankrijk blijft ook wel een mooi land!
Als afsluiting van de dag.
Een leuk bericht, een lieve lach.
Pasta met een pittige smaak.
Meligheid met een opvouwbaar vergiet.
Joost rijdt, en koken is mijn taak.
Maar erg vind ik dat niet...

Dag 3 1-08


We plannen dat we eigenlijk niet plannen. Zelfs dat plannen we, maar eigenlijk ook weer niet. Het is een kick om te touren. Rond 8 uur in de morgen in de auto te stappen, en beide niet wetende waar we slapen. We kijken steeds op de kaart welk dorp ons leuk lijkt om doorheen te rijden, te pauzeren of te overnachten. Helaas zo spannend als vorig jaar is he niet, waar we destijds hobbelige wegen moesten trotseren o vervolgens ergens in een weiland ons tentje op te zetten...Maar Joost is een prima reisbuddy en we hebben slechts 1 regel, geen regels!

- kotst mobieltje uit - uche uche

De tomtom van Joost zijn moeder - bedankt Irene daarvoor!- zorgt dat we de tolwegen vermijden en laat ons soms weten waar campings zijn. We rijden er heen om te kijken of het iets is. Ja? tof! nee? dan stappen we hups in de auto en rijden verder.

De-niet-gemaakte-stiekem-wel-geplande-route is nu om vanaf dit dorpje Pontaubalt door te rijden morgen met de klok mee naar beneden. Uiteindelijk komen we zondag hopelijk aan in Prat. Een mini dorp met een oud 18e eeuws herenboerderij die omgetoverd is tot kleinschalige leuke camping. Hier strijken we neer en dit zal ons thuis worden voor de komende 4 weken.
VOor het zover is wil ik joost nog even Arzon en Carnac laten zien. Ook Brest en Roscoff zullen deze reis nog aan de orde komen. Pleubian, Lexiardeuix even vergeten hoe je het schrijft. De kleine haventjes en ultieme rotskusten met prachtig uitzichten waar je u tegen zegt. KIJK dat vind ik nu bijzonder. Want stiekem gezegd ben ik een beetje verwend met het feit al veel gezien te hebben. Ok Normandie is mooi, maar Bretagne is mooier! Ik hoop terug te komen op het punt waar lucht en land in de oceaan overlopen. Vlakbij Carnac is dat. PRACHTIG daar is een municipal camping waar ik vorig jaar ben geweest. De lucht is daar betoverend mooi en de meeuwen circuleren daar in kleine groepjes langs de kust. jE MOET er geweest zijn wil je betoverd zijn door de kunsten van moeder natuur.
De witte kliffen in Normandie deden mij denken aan Dover en FOlkstone in Engeland. Logisch want deze punten zaten vroeger - paar duizend jaar terug - ook nog aan elkaar :)Net een koekje wat langzaam verkruimelt.


Les 3: Soms moet je even zoeken voor je het juiste vind...

Zo ook met ons spelletje: zoek de goedkoopste. In dit geval ging het om benzine. Maar na drie tankstations vonden we uiteindelijk goedkope benzine voor slechts 1,50. He gezellig mevrouw mug zit op mijn gezicht en prikt me even lek. ( het enige lampje wat te zien is nu op de camping is mijn kaarsje waar ik bij schrijf, mochten er veel schrijffouten instaan weten jullie dus waarom ;) )

De rustdag die we vandaag hadden gepland kun je beter opvatten tussen aanhalingstekens. Hoewel we wel hebben uitgeslapen vanochtend - nadat ik eerst wakker was geworden van de kerkklokken om 7 uur en daarna de drilboor van het terrein achter de camping - hebben we best een actief dagje gehad.
Ironisch: we begonnen de middag zelf als sardines in blik in de toeristenbus naar het eilandje, en eindigde de dag met sardines in blik op ons bord. Ik prefereer trouwens liever naar de laatste optie ;)

Het was erg tegenstrijdig de pracht van een oud klooster op een eiland in de middle of nothing, de schoonheid van de natuur en dan de bouwput omdat ze alles aan het herbouwen waren.
Zoiets moois en dan helemaal uitgebuit en omgetoverd tot toeristen plek. Mont sain michel deed me trouwens denken aan de prachtige kloosters in de bergen van Pilion. Die ook zo'n wereldwondertje zijn. Google maar ;) Uitgehakte kloosters in de bergen. Anyway daar deed dit eilandje me aan denken. Pilion ligt in Griekenland, en als we het toch over Griekenland hebben ook de stijle trappetjes omhoog met aan beide kante dure winkeltjes deden mij verlangen naar onze vakanties onder de Griekse zon. Joost en ik zijn het eiland rond gelopen via deze smalle weggetjes en trappetjes. Ijsjes kosten hier 5 euro voor een bolletje. Om maar even een indictatie te geven hoe toeristisch het is: Je ziet in heel frankrijk geen enkele Jappaner, maar hier waren alle bordjes in het Japans. Heel grappig trouwens.
Maar als je door de Jappen, de kudde toeristen en de bouwput heen kijkt zie je een prachtig stukje geschiedenis. Waar ze vroeger nog net als wij vandaag hebben gedaan ELKE dag moesten wadlopen, wachtend tot het eb werd om bij dat eilandje te komen. Heerlik wegzakken in het slijk. Maar als je bedenkt dat ze toen nog niet de luxe hadden die wij nu hebben, en je dan nog eens naar dit prachtige kasteel kijkt dan vraag je je toch af hoe ze dat op die rotsen konden bouwen?

Tip mocht je er heen willen zeker doen, maar als je al veel van de wereld gezien heb raad ik het je af gezien 12 euro parkeren en de hoeveelheid kuddedieren die daar rondlopen.

Ondertussen zit ik nogsteeds met mijn mobiel in mijn mond te typpen om maar wat te kunnen zien met het minizaklampje op mijn telefoon. Maar hij trilt en trilt omdat ik alleen maar leuke berichtjes ontvang en dat op dit tijdstip hahaha. Welterusten wereld.

Na deze cultuurboost reden we verder naar een mooi uitzichtpunt in Cancal. Waar we onze weg vervolgde en de dag afsloten met een frisse duik in zee nabij Saint Malo. Het kwik daalde van 35 graden naar 25, wat wel even aangenaam was. Sjonge jonge ik die altijd toeristenorde vermijdt, zo kom ik nu in de meest drukke plekjes van Bretagne als je het mij vraagt. Veel blik op de weg... en langs de kant van de weg. Het deed me denken aan een drukke dag aan de Hollandse kust thuis. Ons Noordwijk.

We vulde bij thuiskomst onze buikjes met maiskolf, olijfbrood, vis en reste pastasaus van gister hmmm.

ik sloot de avond af met een wandeling, terwijl Joost op skype zat. De hemel reeg een roze gele gloed in een waas van helder blauw. De dwergvleermuisjes vlogen me over het hoofd en de eerste sterren schitterde al in de hemel. Nu inmiddels kijk ik even omhoog naar de mooie feestverlichting. Ik voel een koele bries en luister naar de krekels. Tijdens mijn wandelingetje kwam ik uit bij de rivier de Selune. Wat tevens de naam van de camping is. Boven de rivier was ene prachtige oude brug met bogen in Romeinse stijl. Het water was spiegelglad en de brug weerspiegelde in het water. Het leek wel een illussie, maar het zag er prachtig uit. Op het grasveld verderop speelde wat Fransmannen een oud Frans spel? ik keek toe en vertaalde hun gesprekken in mijn hoofd. Ik begreep hun humor en lachte met ze mee. Ze knikte goedkeurend naar me en speelde hun spel ongestoord verder. Wat is er leuk om stenen te gooien in een houten vierkant? Ik ging nog even wat nachtvlinders vangen met de blote handen, en bekeek de diertjes zorgvuldig. Wat zijn ze toch schitterend. Voor nu blaas ik het enige vlammetje op de camping uit. Het lichtje in mij dooft voor nu ook even, maar in mij wakkert een vreugde vuur zo intens. Ik denk aan mijn overleden opa. Augustus was zijn maand...

vivre, vivre
meme sans soleil, meme sans ete
vivre, vivre
c'est ma derniere volonte

(zonder leestekens want apple pc is niet mijn beste vriend)


Bon nuit.