Bosjesmannen en koppige ezels

France, Nêret, Mulle.
Camping: La bonne Homme

-Wat kruipt daar door het struikgewas?-

“Hoorde jij dat ook?”mijn hart zat in mijn keel. “Bonsoirrr” echode het door het bos, mark riep door het vochtige bos om te kijken of er mensen waren. Stilte. Hij keek zowel links als rechts, maar het bleef verder stil. Op het geluid van de krekels en een uil in de verte na.
Opnieuw klonk er geritsel vlak bij mijn hoofd. “Wat is dat”? Ik werd een beetje paniekerig en pakte Mark zijn hand vast. Inmiddels viel ik na lang luisteren in slaap. De geluiden van de nacht werden minder.
Bivakeren in een donker bos, de muggen profiteren van hun fly-in restaurantje terwijl bij ons het zweet uitbreekt van de spanning. Na wat nicotine wolkjes waren ook de muggen verdwenen en zette de warme lucht zich om in regen. Wat dat geluid was? Waarschijnlijk een hertje of zwijn die ons kwam bezoeken. Maar in het donker klinkt elk geluid spannend.
We konden er wel om lachen en ik grapte nog dat die dikke fransman in zijn rode zwembroek ons vanaf de parkeerplaats was achtervolgd, maar dan zou ons avontuur anders zijn afgelopen ;)

-Ons race autootje-

Getoeter, we keken op. Vanaf links lachte een Fransman ons toe. We stonden in de file nabij Parijs en we hadden het zelfde autootje. Een peugotje 205. Oud maar sterk. Hoe oud? Nog zou oud dat we in 2012 zelfs nog cassettebandjes luisteren. De wind waaide door ons haar, raampjes open en ouderwetse muziek knalde door de kleine speakers. De zoektoch naar de camping duurde en duurde, en dat was het moment dat we besloten ergens bij Orlean een parkingplek op te zoeken aan de rand van het bos. Het avontuur kon beginnen…

-Le bonne homme-

Zo. Eindelijk waren we aangekomen. Het was in middels vrijdag ochtend. We waren rond 6 uur uit het bos vertrokken en kwamen om 10 uur in de morgen trots het campingterrein oprijden. Onderweg kwamen we kilometers goud tegen. Graan, zonnebloemen en een prachtig honinggele lucht, terwijl voor ons de donkere onweer wolken dreigde met flinke regen. Toen we bij de zonnebloem velde even waren gestopt om wat foto’s te maken vroeg ik aan Mark om zijn autosleutels. Ik – die helemaal nog geen rijbewijs heb – kroop achter het stuur om Marks auto te verplaatsen. 1 meter, echter eindigde dit in hakken en stoten en een flinke lachbui. Juist! Dit was de reden waarom ik nog geen autorij, toch?
Mark zei nog: “Koppeling rustig los…..” maar het was al te laat. 1 millimeter voor het stopbordje lukte mij het om op de rem te trappen. – onderwijl ik dit typ wordt ik lek geprikt :P – Niets voor mij om op het boerenland achter het stuur te kruipen hoor ik jullie denken. Eens moest de eerste keer zijn.
De regen barste los en de lachbui zette voort. Na nog geen uurtje rijden kwamen we uiteindelijk op de camping aan. Moe en voldaan.

-Domaine Puylagorge, Lignac. Dag 3. Aankomst.-

Zondag na een kennismaking, het lezen van de intake formulieren van de gehandicapte kids en de indeling van de groepen hadden we een Disneyparade. Het was groot feest in het dorp en met ruim 30 graden, een satijnen stippelpyjama en veel geschminkte kids gingen we opweg. De ouders – ook allemaal verkleed – brachten ons naar het dorp.Pure nostalgie dus voor jong en oud .
In mijn pyjama liep ik door het dorpje, over de kermis en door de straatjes van Lignac. Slechts 2 wagens versiert met Dondald duck poppen reden door de straten. Bij de kermis stopte ze, we aten wafels en reden terug naar huis. Tenslotte waren we zaterdag avond al met de hele camping in de spannendste attractie, maar dan ook de ENIGE attractie van de kermis gekropen. DE BOTSAUTO’S !! Wat tevens meteen mijn vervolg was van het wilde autoritje van afgelopen vrijdag :P

-There where the moon comes up, and the sun goes down.
The stars will shine upon you…-

Het is koud in de tent, gekleed in een vest, sokken en een minibroekje lig ik diep in mijn slaapzak. Overal klinken de krekels. De licht kleur opnieuw goudgeel en voorheen rood. De hemel stond in brand, maar nu versoberde de lucht met paars en donkerblauw. Tot de vuurbal langzaam was uitgedoofd. De nacht viel op de camping, en de maan – een half opgegeten witte parel – verscheen hoog in de diepe donkere oceaan. Het concert van de kerekels zette voort en naast mijn tent lichtte enkele gloeiwormpjes op.
Kamperen, zo simpel maar zo puur natuur. Soms klinkt er hier en daar nog gevloek vanuit ons campingveldje. Iemand struikelt dan weer over een scheerlijn. Gelukkig zijn die van mij lichtgevend in het donker :D!
Een enkele keer klinkt er een gil, dan weet ik weer hoe laat het is. Ja, er zit weer een spin bij mijn buren. Dan rond 2 uur klinkt de uil. Vanuit het diep donkere bos tegenover ons veld, en rond 4 uur begint de haan. Die als eerste van ons allemaal op is. Zo, is het nooit helemaal stil op Puylagorge. Maar ik? Ik kruip nog even diep in mijn slaapzak, als ik dit keer niet zo vroeg door de ezel word gewekt.

-Zo koppig als….-

Maandag is alweer voorbij. Ik ben aangewezen tot hoofd van de dierverzorging en dat is nodig ook! De ezel eens flink gepoetst, hoefjes uitgekrabd en de dierenarts gebeld voor extra verzorging. Helaas, ook dieren worden welles ziek. De hoefjes van de ezel moeten gedaan worden. En Een van de baby geitjes is gaan hoesten en wil ook niet meer eten. Gister zijn ze wel met een nieuw babykonijntje van de markt terug gekomen ! Hoewel ik koppig kan zijn, kan die ezel het al helemaal. Met mijn volle gewicht duwde ik het beest terug haar hok in, maar pas bij het ruiken van mijn suikerklontje tilde mevrouw haar hoefjes op. Ze schaamde zich niet even flink te hinniken, zoals alleen een muilezel dat kan. Ik grinnikte, maf beest.

De camping ligt in het natuur park Le Brenne en telt zo’n 37 plekken voor gezinnen met kinderen die een beperking hebben. Dit kan Down syndroom zijn, of autisme, maar ook kids die lichamelijk gehandicapt zijn. Het is één gezellige familie en iedereen is gelijk hier.
Het is hier nu zo heet dat morgen weer de animatie niet door zal gaan, we gaan dan allemaal met de gezinnen mee naar het grote stuwmeer hier 33 km vandaan. Iedereen rijdt dan met de gezinnen mee, waar we een gezellige middag van maken. Zwemmen, spelletjes en natuurlijk flink insmeren. Dat zien we morgenmiddag wel weer…

De avond is gevallen op de camping. De gezinnen zitten nog allemaal een drankje te doen, maar een voor een keren ze terug naar hun tent.
Zo ook ik, die na een heftig watergevecht vanmiddag – natuurlijk met ze alle op Tesssssaaa – en een duik in het zwembadje even een lekkere douche gaat nemen. Spetter, spatter spater. Bonsoirrr ...en tot later