Natuur en lachende smoeltjes.

6-08 tm 15-08
Uit privacy redenen voor ouders en kinderen noem ik in mijn blogs geen namen van de kinderen noch van de volwassenen. Alle namen in mijn blog heb ik vooraf toestemming van gekregen om deze te mogen vermelden. Bedankt.

Mooie momenten op Pulagorge!

Vanmiddag was na 2 dagen flink ziek geweest te zijn écht een gezellige middag! Het stormt hier, en na de hele dag donkere dreigende wolken te hebben gezien viel net eindelijk de regen. De kids waren écht in een stuiterbui en moesten 2 uur lang lachen om het woordje ‘kip’. Ik had één op één begeleiding vanmiddag en uiteindelijk 5 kids en kon dus mijn aandacht richten op een kleiner groepje waardoor het erg gezellig werd. We lachen te rollen bollen op de trampoline en zelfs de kids in rolstoel hebben non stop gelachen!

Hoewel het klinkt alsof we totaal niet serieus werken :P kweken we hier niet alleen een band, maar ook een plantje met flink wat geduld. Daar krijg je namelijk mooie momenten voor terug! We worden er dus flink voor betaald, maar wel in natura. Een lach, respect en soms een goed contact na afloop!

Mark die ook persoonlijke begeleiding biedt binnen de animatie wandelt bijna elke dag s’avonds met zijn één op één buddy. Het manneke is 11, en heeft een lief snorretje. Hij kan niet praten of ons goed begrijpen, maar hij vangt snel veel prikkels op. Spelende met Marks hoed, een trommel of zijn eigen kralen ketting vind het gespierde manneke altijd wel een manier om zowel bij ons als bij hem een glimlach te toveren. Je merkt gauw genoeg of hij het leuk vind, één ding is namelijk een must voor hem: Borstel therapie. Hij geeft je dan zijn hand, of been en deze moet je met een zachte borstel strelen of masseren. Ik merk dat zowel Mark als ik en zeker hij er rustig worden!

Ook was een mooi momentje twee meiden die mij zaterdag ochtend persoonlijk kwamen wakker maken omdat ze naar huis gingen. Dat raakt je wel zo vroeg op de ochtend 


Even helemaal weg

Soms is het fijn je even terug te trekken, maar aangezien het dorp niet op loop afstand te doen is, en de boerderij in niemandsland ligt besloten Mark en ik even een stukje met de auto te rijden. Oftewel: ‘We moesten toch tanken, dus laten we rondje gaan rijden’.Met de raampjes open en de wind door onze haren genoten we van de landschappen. Ondertussen viel de avond. De krekels begonnen hun concert weer en de hemel stond opnieuw in brand. Langzaam zakte de zon achter de heuvels, en bij de schemering kwamen de vleermuizen tevoorschijn. Ondertussen na een snelle tankbeurt waren we aan het zoeken naar de weg terug. Flink omgereden kwamen we pas terug toen het stik donker was. De sterren stonden al hoog aan de hemel, maar we hadden uiteindelijk het hobbelige weggetje naar de camping gevonden. We doken in onze slaapzakken en genoten van de feestverlichting boven ons. Met prachtige vallende sterren als vuurwerk.

B-day van mijn ex – man ;)

Afgelopen maandag werd daan na 356 dagen aftellen 24. Hij had net een scheiding met mij achter de rug en was dus toe aan een flink feestje ;)! Vol trots vierde hij met de hele camping zijn partijtje :P Helaas werden we niet thuis gebracht en kregen zelfs geen zakje snoep :)

Meertje nog een keertje!

Lekker van de waterglijbaan met de meiden! Na donderdag met zijn alle naar een leuk meer in Chaillac te zijn geweest, mocht ik vrijdag met 7 meiden opnieuw naar het meer. Zelf werd ik ook weer even een klein meisje, want we deden echte meisjes dingen. Ik had het alleen recht om als ‘volwassenen’ met de kinderen te gaan zwemmen, ze wilde heen en weer naar het vlot en dus moest ik aantal baantjes trekken om de meiden veilig heen en weer te brengen :P. De ouders zaten aan de kant en zwaaide, terwijl hun dochters op mijn rug en benen hingen en we in de zwembanden de grootste lol hadden. Daarna heb ik nog een paar potjes pesten gespeeld met de meest bizarre regels. De jongen die down had, vond het leuk zijn eigen regels te maken, en alleen hij mocht winnen! :P

Therapie in een kano? Of gewoon de therapie boot?

Het was een mooie zaterdag ochtend, de zon kwam op. Mark, Jelle, Koen, Leanne en ik gingen op pad. Kanoën in Belabéré. Een dorp zo’n 45 min hier vandaan. Het beloofde één groot heisa te worden. Na ergens in een verlaten weiland te hebben gepicknickt vonden we ergens in een hoekje een kleine kano verhuur aan de rivier. Stop mij met Mark en Jelle in één boot en alles gaat mis! Het was een prachtige mooie en rustige rivier, tot wij e rmet zijn vijven op gingen varen. Het leek op een mini avontuur op de ‘Amazone’ Overal vlogen libbelles in de meest mooie kleuren. Azuurblauw tot fel groen. Op sommige leliebladen zaten hele orgies maar toch was het mooi gezicht. Er hing een prachtige sfeer, maar die kano moest toch echt eens om! Ik zat achterin en kon dus lekker zonnen en de mannen het werk laten doen. Na een uur heftig geschommel vonden Jelle en Mark het leuk om als wijven (nep) ruzie te gaan maken. (ik moet aan mijn taal denken, want de mensen van de camping lezen ook mijn blogs ;)) Hun geschreeuw klonk over de hele rivier, en deze stoere dame moest toch écht even plassen van het lachen. Daar gebeurde het hoor! Ik stapte op een verrotte boomstam en voor ik het wist viel ik met mijn volle gewicht in de boot waardoor deze omkeerde! Daar dreven al onze slippers. Naast mij klonk geproest en een hoge lach – waarvan ik niet wist dat het Mark was, aangezien ik niet verwacht van mannen dat ze zo kunnen schaterlachen;)!
Ondertussen dreef ook mijn bikini in de rivier en wanhopig probeerde ik deze eruit te vissen.
Hoewel het niet een wildwater rivier uit de bergen was, was het water steen koud!. Snel kroop ik bij Leanne in haar kano, terwijl de 3 mannen hun inmiddels gezonken boot aan het redden waren. Nadat we alle reddingsvesten – die we niet droegen als eigenwijze jeugd op een wild water rivier – en slippers hadden verzameld konden we weer verder.
De tocht zette voort en het werd eindeloos ( ondertussen tikt de regen tegen het dak van de boerderij en word ik plat gekust door de kids, dus sorry voor de vele spelfouten )filosoferen en elkaar diepgaande vragen stellen over het leven. We peddelden zo hard dat Koen en Leanne ver wachter bleven, boven ons juichten de bomen ons toe. Het was een mooie gezellige dag. Die we hebben afgesloten met een heerlijk avondmaal!

VERVOLG AUTO LES DEEL 3.

BOEM IS HO!! Na ons etentje met alle vrijwilligers grapte ik tegen Koen dat ik terug ging rijden. Marks auto stond op een rustige parkeerplaats ergens in een afgelegen dorpje. Mark die zeeën van geduld geeft, verloor zelfs even 1 minuutje zijn geduld! Tsja, na 10 keer hebben verteld hoe ik zijn auto in achteruit moest krijgen, maar het 3 keer mis bleef gaan terwijl de rest buiten in spanning stond toe te kijken en wij ons bed in wilde is het een aanrader mij NIET achteruit te laten rijden. Maaarrrr het is gelukt en het staat op tape :P De volgende dag hebben we met veel pijn in ons hart :P :P twee top vrijwilligers naar een afgelegen dorp gebrachte en daar gedumpt! – zodat ze konden wachten op de Euroline naar huis ;)


Als toetje heb ik voor jullie een prachtige omschrijving van de natuur hier.

Le Brenne, streek met de 1000 meren.

Ondertussen ik dit schrijf – met pen in ’t klad – Zijn Mark en ik even van de camping gevlucht. Even een totaal ‘rust’ momentje! We liggen bij een vismeertje 5 km van de camping vandaan. De lucht is inmiddels een geweven palet van kleuren, en geen wolk is hetzelfde. De avond is gevallen, de krekels zingen hun liedjes en hier en daar lacht ene eend vanuit het riet. Soms klinkt er een zachte plons in het water. Een kikkertje? Het water is spiegelglad en een weeïge zomerse lucht van gras, vocht en vee hangt in de lucht.
De zwaluwen zijn verdwenen en langzaam is er niets meer dan pure stilte. De stilte van de wind. Boven ons hoofd zoefde een uil op zoek naar een boom om te rusten. De schapen roepen ons, dit is de Brenne een streek in de provincie Indre.

Afgelopen Donderdag avond zijn we met een natuurgids mee op pad gegaan! Hij hield een lezing over dit prachtige beschermde natuurgebied die op de Wereld Erfgoed lijst staat.
Tijdens onze wandeling leerde hij ons planten te vinden die giftig waren, vertelde de zin en onzin achter fabeltjes, en konden we lachen om ‘slakkenseks’. Naaktslakken planten zich voort dmv een kalknaald. BRRR.
Ook gingen we opzoek naar boomkikkers, maar het enige wat we vonden waren simpele bruine kikkers, in een mini variant.
Dit gebied staat wereldwijd bekend om zijn karpervangst en echte honing uit deze streek. In de oorlog is hier vooral veel ijzer gewonnen. Nu wordt er nog ijzer gewonnen voor duigen, omdat er voor de wijn veel vaten nodig zijn, gemaakt van hout uit deze provincie. Echter kampt er één probleem. Toentertijd had men voor de ijzerovens veel hout nodig en is er dus in zeer snelle tijd ontbossing ontstaan. Le Brenne biedt alles, heide savanne, bos en veeeel water! Eens in de 10 jaar bouwt men de dammen opnieuw, omdat de toename van bever en muskusratten ervoor zorgt dat de dammen snel kapot gemaakt worden. Ook worden de grotere meren ééns per jaar geleegd. De grotere vissen gaan op transport naar o.a. Scandinavië, de rest wordt geteld en gemerkt. Die visjes voelen zich dan letterlijk als een vis op het droge ;)

S’nachts hoor je de roep van een bosuil – oehoeee oehoee – Overdag spot ik dagelijks vis en steen arenden in de lucht die een spanwijdte hebben van ruim 2 meter! Prachtige beesten die door de lucht zweven.

Prachtige omgeving in authentieke kloostersfeer dus. Overal kleine dorpjes en boerderijen omringt door weilanden, heuvels en natuur. Helaas zit het werk er hier bijna op, maar Mark en ik hebben besloten nog even onze geest tot rust te laten komen. Op de terugweg naar huis gaan we met een omweg via de kust om ook daar nog even te genieten van de natuur ;)
Mijn laatste verslag zal dus bij thuiskomst worden gepost. Volgend weekend.
Voor nu ben ik door ouders samen met Mark en nog 2 andere uitgenodigd voor de Barbecue in het restaurant. Die normaal heel duur is, maar de ouders betalen voor ons. Ze zijn blij met onze hulp én één op één begeleiding. En zo kunnen we elkaar beter leren kennen.

Tot zover een mega lang verhaal, nog 1,5 week dus :)!
Bonsoir,

p.s. ik had het idee mijn blog in rijm te doen, maar het werd wel erg lang. Als kers op de slagroom dus volgende week een rijmpje. :)