't witte bruidje, snelle boten en ezeltje prikje

06-08

Uit privacy voor ouders en kinderen noem ik geen namen van kinderen, alle namen in mijn blogs zijn namen van vrienden of vrijwilligers die toestemming hebben gegeven en fans zijn van mijn verhalen.

De wolken weven een web in de lucht. Soms komt de zon er nog een beetje doorheen, maar de donkere lucht dreigt met regen en soms flitst het. De donder blijft weg. Zo gaat het ook in mijn hoofd. Ik lig in mijn tent en luister hoe de wind met het tentzeil speelt. Moe en voldaan, laat mijn batterij weer op. Ik kweek geduld, maar ook ik – die zo bruist en mijn kids wil geven wat ik kan – ben Wel eens op. Al dagen suizen de woorden door mijn hoofd. Ze bonken en razen, wachtend om zinnen te vormen. Wachtende om een verhaal te maken over mijn avonturen hier.

Eindelijk is het zover, de beloofde update speciaal voor mijn vader. Die vandaag jarig is, en voor mijn zus. Bij deze gefeliciteerd.

Life on Puylagorge

Mijn groep kids bestaat inmiddels uit 22 kids, waarvan 5 met een beperking. Erg onhandelbaar maar het is toch gelukt. Dat geeft een goed en fijn gevoel. Inmiddels ontvang ik knuddels, en kusjes en ontstaat er een natuurlijk gezag. We spelen verschillende scouting spellen, actie dingen en gewone kringspelletjes. Ik ben gister helemaal op gegaan in onze inzamelactie voor het zwembad. Het is wel in aanbouw, maar het geld was op om het af te kunnen bouwen. Er zijn nu 2 acties gaande. De eerste is scheer-je-kop-kaal. Waarmee we al zo’n 700 euro hebben verdient en nu ook Mark zijn baardje laat scheren voor het goede doel :P!! De 2e actie, écht mijn ding is de Carwash actie die morgenmiddag van start gaat. We hebben deze middag postertjes gemaakt met de kids, en er komt een heuze poetsplaats op de parking van de camping! Iedereen gaat helpen, al het geld gaat naar het zwembad!


Ezeltje strekje,

Sinds het bezoek van de dierenarts vorige week heb ik de belofte gemaakt dagelijks met Bisous te wandelen. Bisous is mijn koppigste vriendin in mijn 20 jarige leventje. Met al mijn gewicht moet ik haar soms een duwtje geven wil mevrouw haar hoefjes optillen, maar wanneer ze mij ziet rond voerdertijd klinkt er een luid gehinnik en ‘gihi-ha’ dat over heel het landgoed te horen is. Zo eigenwijs als ik kan zijn, neemt zij dit lekker van mij over.
Vanavond ben ik al mijn geduld verloren en mijn vingers typpen dan ook sneller dan ik kan denken. Een hele rij met ongeduldige kinderen, en ouders die op vakantie zijn – maar even geen net rijtje kunnen maken, en zelfs de moed opbrengen te kunnen mopperen – staan kris kras door elkaar. Ik loop met Bisous, en een andere vrijwilliger, maar plots zijn mijn lieve collega’s ervandoor en sta ik er alleen voor. Oopsie, die arme Bisous voelt mijn ongeduld en begint weer lekker koppig te doen…. Zo ook gister, toen ik mevrouwtje aan het uitlaten was. Een ezel uitlaten? – ja ze is te dik – Ik laat dan tevens ook gelijk mezelf uit. Bisous schrok van iets en haar draf zette zich om in galop. Ze steigerde en bokte met haar achterpoten in de lucht. Ik verloor de controle en ving een klap van een hoef tegen mijn dijbeen. Door de adrenaline voelde ik mijn been niet meteen en rende als een gek achter Bisous aan die voor recht op het erf af ging. Met adem tekort kwam ik uiteindelijk bij de camping aan waar mevrouw – onder het genot van lachende gezichten – stond te grazen. – wat nou dieet?? – Echter kon ik er minder om lachen. Er groeit inmiddels een mooi ei en blauwe plek, en opeens is dat matje in mijn tent niet zo’n fijn bedje meer. Maar met wat ochtend gymnastiek van mijn coach Mark komt het helemaal goed ;)!

Gillend op de bank ;)

Vorige week zijn we met bijna de hele camping – ongeveer 60 man – naar een mooi meer in Égurzon geweest. We hebben daar heerlijk gezwommen met de kids en ik ben samen met een lief manneke met Down 10x van de waterglijbaan geweest. Het is een echte knuffelbeer, maar ook een wegloper met een gebruiksaanwijzing. Laatst betrapte ik hem bij het hek van het zwembad. Trots zwaaiend: ‘Ikkuh zwemmuh’! Ja, eigenwijs staat dikgedrukt in zijn boekje ;)!

Na de waterglijbaan trakteerde 2 vaders Koen – de vrijwilliger die in mijn groepje zit – en mij ons op een wild ritje. We klommen met ziin 4tjes op een drijvende sofa die achter een speedboot hing. De wind nam het over in de scherpe bochten – mijn gegil klonk door het dal van het meer - De adrenaline gierde door mijn lijf en tevens had ik ook nog de slappe lach. Je moest je erg goed vasthouden want anders vloog je eraf! :P

Trouwen zonder ringen en met een wilde huwelijks nacht,

Het was vrijdagavond 20:30….
Overal op de camping hingen die dag al posters. Die dag moest ik er aangeloven. Voor het eerst in mijn leven werd ik in een bruidsjurk gehesen. De sfeer in het publiek zat er goed in, en ik trouwde voor een volle ‘kerk’. Daar kwam de bruid met een bloempje in haar hand en 2 bruidsmeisjes die haar jurk optilde. Mooi geschminkt door een van de moeders en maagdelijk witte jurk met palletjes erop paste precies. Mijn man had een bruin leren kostuum aan en zijn haar strak in de gel. De ‘domino’ – de kinderen vergiste zich steeds – trouwde ons, zonder aan de ringen te denken – en vroeg aan ons beide of we door dik en dun voor elkaar wilde gaan. Ik opperde nog dat ik helemaal niet zo dik was. Maar met mijn teenslippers onder de jurk aan verstapte ik mij en BAM! Daar lag de bruid in haar maagdelijke – inmiddels niet zo wit meer – jurk. Gelach en gejoel klonken van alle kanten toen mijn – inmiddels ex man – mij optilde.
Een kus kreeg hij, die rechtstreeks uit mijn kindertijd uit groep 7 kwam. Amper de wang rakend. Mijn man en ik zijn nu gelukkig gescheiden. ;) Just divorced;)

Die nacht – mijn ex man’s tentje staat naast die van mij – klonk er gegiechel, gelach en gezong uit mijn tent, maar mijn ex man lag allang te snurken. Voor vele was het een mysterie met wie ik deze nacht deelde, maar één ding was zeker. Het duurde uren voor de giechelbui voorbij was en de meligheid zich omzette in slaap.
Sorry dat ik niemand kon uitnodigen, je weet hoe kids zijn alles last-minute organiseren :P


Tartar en onze mega snelle speeeeeed boot.

AHum ahum!
Samen met Mark, koen en zijn vriendin Leanne waren we op onze vrije zaterdag eropuit gegaan! Natuurlijk ondanks Marks zijn Tomtom waren we de weg kwijt. Ik wilde vragen op mijn beste Stokbrood Frans of er ergens nog een ander meer in de buurt was. Een vriendelijke meneer belde zelfs even zijn vrouw en schreef voor ons een plaats naam op. Echter, begaf ik mij op levensgevaarlijk terrein! Het was een groot afgesloten terrein en ik stond midden in grote vuurwerk explosieven... OOPS! ik werd dan ook heel hard weggestuurd, maar de lieve Fransman wilde ons nog wel even helpen met de wegwijzen!

Uiteindelijk vonden we een mooi meer, waar Mark en ik uren gitaar hebben gespeeld, gezongen en naar parende libellen hebben zitten kijken :P! S ávonds reden we aan naar La Blanc, en zochten daar een Grillhouse. We hadden allen zo'n zin in vlees! Hmmmzzz...
Dikke obers die heftig aan het rond rennen waren - zweet drupte nog net niet op je bord - ze keurde je nauwelijks een blik waardig en alles wat mis kon gaan aan ons eten gebeurde :P! We konden er gelukkig om lachen, en de rekening viel mee. Maar over stress in de horeca gesproken ... Dit was er niks bij. Het leuke was ook dat we allemaal boerenkool en stokbrood Frans spraken en het daardoor een grote verrassing was wat we nou zouden krijgen... :P! Gelukkig had ik twee over rode stukken vlees, Leanne een heerlijk rauw stuk tartar en Mark een worst die gevuld was met vlees wat zo 2ehands had kunnen zijn :P Ook Koen zijn spiezen waren aardig A - la - raw! En dus was het tijd voor ons boerenvolkje om er wat van te zeggen.
Waar is de friet?
Waar is de saus?
Waar is de sla?
Leanne keek verbaasd naar het rauwe stuk vlees en het rauwe ei. We begonnen allemaal te lachen, hmmmm... Toch maar even gevraagd of dat kwakje even in de pan mocht ;)!

Heel veel liefs, en tot volgende week :)
Tessa