Waarom gaat gij - deel 1

"Waarom?"

Het is zondag, einde van de week. Eindelijk ben ik eens een heel weekend vrij, dat lijkt niets, maar is voor mij een hele opgave.
Vanmorgen kon ik dan ook weer eens met Robert mee, gezamenlijk naar de kerk op zondag morgen. Wie denkt dat dat suf is heeft het mis. Het is een plek waar mijn gedachten overal zijn, ik zit op het rieten houten stoeltje.
De enige in de rij met een kussentje. Uiteindelijk zal ik toch moeten wennen aan de harde zit van mijn zadel, maar voor nu mag het best even comfortabel. Efin, daar zit ik dan, de dienst begint maar de woorden die gezegd worden dringen niet allemaal tot mij door. Ik maak in mijn hoofd mijn eigen verhaal met moraal.

Vorige week schreef ik over hoop,geloof en liefde. Toevallig ging de dienst daar vandaag over. Zelf vind ik geloof en liefde het belangrijkst, maar tijdens de dienst ging het vooral over de hoop die de mens in zich draagt. Dagelijks zit ik met de vraag waarom ik mijn lichaam zal kwellen? Waarom zal ik in 40 graden een fietstocht gaan maken? Waarom deze weg? Elke dag denk ik dat ik daar antwoorden op moet vinden, antwoorden op mijn twijfels en vragen. Maar langzaam denk ik dat het juist de vragen zijn en het antwoord onbelangrijk is. Het is de hoop die ik van binnen heb om een doel te bereiken. Het is de wil van mij en niemand anders. Dit is mijn beslissing geweest, niemand die heeft gezegd wat ik moet doen, niemand die kan zeggen dat ik het niet moet doen!

Er is een hoop op deze aarde wat goed is, maar wat wordt bedolven onder het boze van de mens. Wie goed doet, krijgt niet altijd goed terug. Ik geloof echter dat wie goed BLIJFT doen, er op een dag een sprankel licht voor terug krijgt.
In de dhammapada( de verzen van Boeddha) staat:
"laat een mens woede met liefde overwinnen, kwaad met goed, laat hem hebzucht met vrijgevigheid overwinnen en de leugen met de waarheid"
Deze uitspraak neem ik mee op reis. Om herinnerd te worden aan het goede én het kwade van de mens. Maar zoals mijn paspoort ook aangeeft vooral uit te gaan van het goede dat in de mens schuilt...
Men kan mij als egoïstisch beschouwen dat ik Nederland tijdig verlaat op een moment waar men mij misschien wel nodig heeft of bij zich wilt houden. Op werk wellicht, Luna die ik tijdelijk achter laat, mijn huis, mijn spullen... Maar wie de strijd niet aan gaat en de weg niet gaat zal altijd achtervolgt worden door een moment van spijt. Beschouw mij dus als een schaakstuk, ik zet een zet het gevolg van die zet komt later...

Eihei Dögen(zenmeester uit 1200) sprak ooit de wijze woorden: De weg bestuderen is het zelf bestuderen. Het zelf bestuderen, is het zelf vergeten. Het zelf vergeten, is als worden verlicht door tienduizend dingen... Wijsheid van de bovenste plank. Ik kan er nog niet bij.

Waarom gaat gij? Vroeg een Belg mij laatst. Het was een reiziger, een wijs mens. Zijn lichaam sprak een verhaal van vele ontmoetingen, onze honden konden het goed met elkaar vinden. Ik antwoorde: "dat is de vraag, waarom ik ga. Om antwoord te vinden op die vraag moet ik eerst beleven en dan spreken." Daarom deel 1. Want deze vraag zal de kern zijn tijdens mijn reis... Waarom? Vraagt niet ieder mens dat zich wel eens af in het leven?