De schelp
Door: Tessa
Blijf op de hoogte en volg Tessa
29 Juni 2014 | Nederland, Noordwijkerhout
De inspiratie is weer terug van weg geweest. Gisteren stond ik met een grote mantel schelp in mijn handen. Een prachtige roze, platte mantel.
Het is een tweekleppige, een lekkernij voor de Franse. Een sieraad voor wie wil, een verzamelstuk voor de strandjutters, een souvenir voor de touristen en het symbool voor de pelgrim die de weg gaat naar Santiago.
Nu kunnen we het hebben over de symboliek van de schelp, maar als natuurgids kan ik natuurlijk de geen genoegen krijgen van leuke dieren weetjes. Het is namelijk de enige twee-kleppige schelp die kan zwemmen! Och, wie spongebob kent zie daar de Sint Jacobsschelp afgeschilderd als speelse vogels in een weiland onderwater tussen de kwallen. De grote mantel schelp kan zich in een record tijd verplaatsen. Boven aan de rand van de schelp zitten honderden oogjes die alle kanten op kunnen kijken, ze zien gevaar dus snel aankomen! Vervolgens sluit de mantel zich, waardoor hij een krachtige straal water kan spuiten en zich hiermee kan verplaatsen. Slim bedacht tijdens die evolutie, want dit weekdier leefde al voor het cambrium! Efin, waarom zou precies zo'n uit kalk bestaand skelet een bedevaarts teken is geworden vind ik fascinerend. Voor de een is het een teken van benzine, voor de pelgrim is het een signaal die aangeeft dat ze op de goede weg zitten. Voor mij? Ik bekijk het van twee kanten, deze heilige schelp is zo bijzonder geworden door de apostel Jacobus de Meerdere. Ik vind het grappig dat na al die jaren die voorbij zijn gegaan, de symboliek nog altijd overheerst. Ooit was het een schelp, nu? Nu draagt het een verhaal...
... Dus vond ik dat ik niet kon achterblijven, dat ik heus mijn schelp op de camino zelf wel zou kopen. Nou, dat vond ik maar niks. Dagelijks kom ik op het punt tussen Noordwijk - Langevelderslag en de weg naar Zandvoort. Wanneer ik mensen bepakt en bezakt vanaf zandvoort( de route begint in Haarlem) richting Noordwijk zie fietsen, spiek ik altijd even of ze een schelp op hun fiets dragen. Zodat ik ze kan aanmoedigen! Gelukkig heb ik twee prachtige witte kleine exemplaren van de Sint Jacobsschelp gevonden in Bretagne. Alluwel écht gevonden was het niet, de schelpen daar langs de kust zijn een teken van eetlust van de mens. Stapels liggen daar voor het oprapen.
Deze twee kleintjes mogen binnenkort mee, er moet alleen nog een gaatje in. Voorzichtig hoor, op de fijnste stand. Want vandaag doop ik die normale schelp gevonden in Frankrijk om, tot de schelp die met mij mee gaat op weg. Op weg naar...
Ik heb een lijstje gemaakt. Ik kon er niet omheen als natuurgids, nu ben ik nog altijd nieuwsgierig hoe deze organisme aan hun naam komen. Ooit vertelde een wijs boswachter mij het verhaal over de Jacobs schapen, maar hoe zit het met: het giftige jacobskruiskruid? De Sint Jacobsvlinder? Jacobsladder(bloempje)... en wie weet nog meer?
Het is een tweekleppige, een lekkernij voor de Franse. Een sieraad voor wie wil, een verzamelstuk voor de strandjutters, een souvenir voor de touristen en het symbool voor de pelgrim die de weg gaat naar Santiago.
Nu kunnen we het hebben over de symboliek van de schelp, maar als natuurgids kan ik natuurlijk de geen genoegen krijgen van leuke dieren weetjes. Het is namelijk de enige twee-kleppige schelp die kan zwemmen! Och, wie spongebob kent zie daar de Sint Jacobsschelp afgeschilderd als speelse vogels in een weiland onderwater tussen de kwallen. De grote mantel schelp kan zich in een record tijd verplaatsen. Boven aan de rand van de schelp zitten honderden oogjes die alle kanten op kunnen kijken, ze zien gevaar dus snel aankomen! Vervolgens sluit de mantel zich, waardoor hij een krachtige straal water kan spuiten en zich hiermee kan verplaatsen. Slim bedacht tijdens die evolutie, want dit weekdier leefde al voor het cambrium! Efin, waarom zou precies zo'n uit kalk bestaand skelet een bedevaarts teken is geworden vind ik fascinerend. Voor de een is het een teken van benzine, voor de pelgrim is het een signaal die aangeeft dat ze op de goede weg zitten. Voor mij? Ik bekijk het van twee kanten, deze heilige schelp is zo bijzonder geworden door de apostel Jacobus de Meerdere. Ik vind het grappig dat na al die jaren die voorbij zijn gegaan, de symboliek nog altijd overheerst. Ooit was het een schelp, nu? Nu draagt het een verhaal...
... Dus vond ik dat ik niet kon achterblijven, dat ik heus mijn schelp op de camino zelf wel zou kopen. Nou, dat vond ik maar niks. Dagelijks kom ik op het punt tussen Noordwijk - Langevelderslag en de weg naar Zandvoort. Wanneer ik mensen bepakt en bezakt vanaf zandvoort( de route begint in Haarlem) richting Noordwijk zie fietsen, spiek ik altijd even of ze een schelp op hun fiets dragen. Zodat ik ze kan aanmoedigen! Gelukkig heb ik twee prachtige witte kleine exemplaren van de Sint Jacobsschelp gevonden in Bretagne. Alluwel écht gevonden was het niet, de schelpen daar langs de kust zijn een teken van eetlust van de mens. Stapels liggen daar voor het oprapen.
Deze twee kleintjes mogen binnenkort mee, er moet alleen nog een gaatje in. Voorzichtig hoor, op de fijnste stand. Want vandaag doop ik die normale schelp gevonden in Frankrijk om, tot de schelp die met mij mee gaat op weg. Op weg naar...
Ik heb een lijstje gemaakt. Ik kon er niet omheen als natuurgids, nu ben ik nog altijd nieuwsgierig hoe deze organisme aan hun naam komen. Ooit vertelde een wijs boswachter mij het verhaal over de Jacobs schapen, maar hoe zit het met: het giftige jacobskruiskruid? De Sint Jacobsvlinder? Jacobsladder(bloempje)... en wie weet nog meer?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
